Bezoekers Part 2

De bijhorende selfies vanop de pier

The Picton Reading Room in de bibliotheek van Liverpool

Het ene bezoek was nog niet vertrokken en daar was de volgende lading al, en wat voor één! Mijn mama, stiefpapa en vriendin. Het deed deugd om mijn vriendin nog eens te kunnen knuffelen na twee maanden. Ik was natuurlijk ook blij om mijn ouders terug te zien ;) Na een korte wandeling naar mijn kot lieten we hun valiezen achter en gingen we naar de supermarkt om boodschappen te doen zodat we iets konden koken op mijn kot. In de namiddag leidde ik hen met veel plezier rond in Preston, aangezien Preston erg klein is was dit op een paar uurtjes gebeurd. We gingen vroeg eten in een Italiaans restaurant, hetzelfde restaurant waar ik ook met mijn tante ben gaan eten voor de trouwe lezers van mijn blog :). Zaterdagochtend trokken we naar Blackpool, een wandeling langs de kust in een typische Engelse stad. Echt veel is er niet te zien, maar het is er wel eens leuk om rond te wandelen op de pier. Na een minifotoshoot op de dijk keerden we huiswaarts. Mijn vriendin en ik kookten samen ons favoriete gerecht op mijn kot: scampi diabolique! Eten smaakt nu ook nog net iets beter in aangenaam gezelschap. Zondagmorgen begon echter met een domper. Ik voelde me misselijk en de scampi diabolique eindigde langs de verkeerde kant terug in het toilet (sorry voor de mensen die dit lezen tijdens het eten). Ondanks alles besloten we toch om samen met mijn ouders zoals gepland naar Liverpool te gaan. Eenmaal daar aangekomen voelde ik me wel wat beter. We bezochten de prachtige bibliotheek met een leeszaal in de stijl van Harry Potter. Toen we verder wandelden naar de Albert Docks, begon ik mij wat minder te voelen. Na een koffiepauze en een motilium kon ik er weer tegenaan voor een tijdje. We zetten onze tocht verder langs de docks en door het centrum. Echt 100% oké was ik nog niet, dus besloten we naar huis te gaan. Als je je afvraagt hoe het is om misselijk op een schuddende trein te zitten... Het is geen aanrader. Eenmaal thuis dook ik meteen in bed om wat uit te rusten en een paar uur later voelde ik me al stukken beter. Mijn ouders keerden terug naar hun hotel en mijn vriendin en ik konden samen naar de Mol kijken. Maandagochtend deden we het rustig aan. We kookten nog eens samen met mijn ouders en speelden een kaartspel. Toen was het helaas al weer tijd om afscheid te nemen. Ik moet toegeven dat de tweede keer afscheid nemen toch wel net iets zwaarder viel dan de eerste keer. Het is toch wel wennen hoor, zo lang gescheiden zijn van iedereen met wie je normaal dag in dag uit mee samen bent! Desondanks waren het vier fantastische dagen en was ik erg blij dat ze mij zijn komen bezoeken. Erg lang moest ik ook niet alleen zijn, want binnen drie dagen was het tijd voor bezoek Part 3.