Everything must come to an end

Dit is het dan, mijn laatste update vanuit Preston. Ik kan niet geloven dat het allemaal zo vlug gegaan is. De laatste weken ben ik druk bezig geweest met het afwerken van mijn bachelorproef, powerpoint, poster en andere kleine werkjes. Eenmaal dat allemaal afgerond was, kon ik nog genieten van een rustig weekje in het labo. Ik hielp vooral andere masterstudenten met hun projecten, maar alles verliep 'op het gemak'. Na afscheid genomen te hebben van iedereen op stage, had ik nog een weekje vrijaf in Preston. Ik zou Sam niet zijn als ik geen pretparken zou bezoeken. Ik had via een forum voor pretparkliefhebbers een jongen uit Schotland leren kennen die ook van plan was enkele parken te bezoeken. Een paar chatberichtjes en telefoontjes later vertrokken Lachlan en ik dinsdag samen naar Blackpool Pleasure Beach om er hun nieuwe achtbaan uit te testen. Na een leuke dag gingen we nog iets eten op de dijk van Blackpool. Leuk weetje: we zaten in de grootste Weatherspoons van de UK. Weatherspoons is hier een heel bekende bar en elk dorp heeft er wel eentje, er zijn er meer dan 700 in de UK. Woensdag trokken we samen naar Alton Towers. Het grootste pretpark van Engeland, het is een gigantisch park met veel groen en mooie tuinen, maar ook een paar indrukwekkende achtbanen. Zoals de achtbaan met de meeste inversies ter wereld (14 keer over de kop in anderhalve minuut). Na twee dagen vol wandelen en achtbanen keerden we moe maar voldaan terug naar huis. Donderdag en vrijdag werden rustdagen. Morgen (zaterdag) komen mijn mama en vriendin om te helpen inpakken waarna we zondagavond samen naar huis keren. Dat zal dan het einde zijn van mijn avonturen hier in Engeland!

Bedankt voor het lezen allemaal!

En zoals ze hier zouden zeggen: That's all folks, CHEERS!

ICON, Nieuwe achtbaan in Blackpool pleasure beach

Blackpool pleasure beach

Lachlan en ik aan de ingang van Alton Towers

Wicker man, de nieuwe achtbaan in Alton Towers

Het vele uitgestrekte groen in Alton Towers

The Smiler, de achtbaan met de meeste inversies ter wereld

The end is near

Met nog een dikke drie weken resterend komt het einde van mijn avontuur wel erg dichtbij. De afgelopen weken waren wel erg druk. Vooral in het labo had ik mijn handen vol. De deadline van mijn bachelorproef nadert met rasse schreden, maar de resultaten laten op zich wachten. We onderzochten al alle mogelijke aspecten maar niets blijkt te werken. Het is wel erg leerrijk om elk deel van zo'n proces helemaal te onderzoeken, alleen jammer dat er geen resultaten binnenkomen. Gelukkig heb ik al veel kunnen schrijven en zijn andere delen van het project wel gelukt. En eeeuh slechte resultaten zijn ook resultaten toch? Nu is het nog een dikke week op de tanden bijten om de deadline te halen en alles af te werken. Nadat mijn stage ten einde loopt heb ik nog een weekje ontspanning, meer daarover later. Verder voel ik hier wel dat alles op een einde loopt, het is hier de laatste week van de examens en de campussen liggen er akelig stil bij, ook de spelletjesavond waar ik naar toe ging, is gestopt. Thuis zit ik ook helemaal alleen, want mijn twee huisgenoten zijn terug naar Litouwen vertrokken. Van de andere twee is nog altijd geen spoor te vinden. Het begint zo wel wat eenzaam te worden, maar zo kan ik me dan beter focussen op mijn werk.

The big surprise

Dag allemaal! Het is hier eventjes stil geweest en dat komt omdat ik een drukke periode achter de rug heb in het labo. Het project loopt niet echt zoals we willen, want de resultaten laten op zich wachten. Met vallen en opstaan testen we allerlei methodes uit om tot een mooi sequencing resultaat te komen. Nu zijn we er vorige week in geslaagd om met behulp van 'clean-up columns' een mooi resultaat te behalen. Hadi heeft deze besteld en hopelijk kunnen we deze week eindelijk alle stalen verwerken. Naast het labowerk stond afgelopen weekend een verrassingsbezoekje aan België op de planning. Enkel mijn ouders wisten dat ik eventjes het thuisfront zou bezoeken. Zij zorgden voor wat smoesjes zodat ik zowel mijn vriendin als mijn oma kon verrassen. Zij waren namelijk allebei jarig dit weekend. Het gezicht van mijn vriendin toen ik haar vrijdagavond aan het station stond op te wachten was dan ook onbetaalbaar. Ze had totaal geen idee dat ik terug in België was. Ook mijn oma aan wie ik zaterdag een bezoekje bracht viel helemaal uit de lucht. Het werd een weekend met veel lekker Belgisch eten en een gezellig samenzijn met de familie en mijn vriendin. Na genoten te hebben van het mooi weer en het nog mooier weekend keerde ik maandagochtend vroeg naar Preston. Het laatste deel van mijn avontuur komt er aan. Nog een grote maand werken in het labo en aan mijn bachelorproef en dan zit het avontuur er hier al op. Wat gaat de tijd toch snel!

Bezoekers Part 3

Na mijn twee dagen 'vakantie' (lees: alleen thuiszitten en vooral veel doorwerken aan mijn bachelorproef), was het tijd om mijn papa, stiefmama en mijn broer aan het station op te halen. We wandelden samen naar hun hotel. Aangezien zij een extra kamer voor mijn broer moesten boeken en daar een bed over hadden, kon ik dus ook een paar dagen op hotel. Het English breakfast in de ochtend was dan ook meer dan welkom. Na ingecheckt te zijn, kon ik nu ook hen een rondleiding geven in Preston. Ik kan hier binnenkort al lokale gids spelen 😅. 's Avonds aten we een heerlijke hamburger in een gezellig restaurantje. Toen we erna iets wilden gaan drinken, werden we al snel de deur gewezen in elke bar, omdat mijn broer nog minderjarig is. Hier zijn ze heel streng op leeftijdscontrole en alcoholgebruik. Gelukkig konden we in de bar van het hotel wel nog een spelletje pool spelen om de avond te vullen. Vrijdag trokken we naar Liverpool. Dit keer kon ik vertrekken zonder buikpijn en slaagden we er in om naast de dokken en de bibliotheek ook nog de kathedralen en China Town te bezoeken. Na het pikant avondeten in een Indisch restaurant keerden we moe maar voldaan terug huiswaarts. Zaterdag bezochtten we Manchester, een leuke stad om in rond te wandelen, maar echt veel is er niet te zien. Aangezien mijn broer en stiefmama grote fan zijn, kon een bezoekje aan het Hard Rock café niet ontbreken. We besloten dan ook om daar nog iets te eten alvorens de trein naar huis te nemen. Eenmaal terug in het hotel speelden we nog een spelletje pool voordat we rustig in bed konden kruipen. Althans, dat dachten we. Iets na middernacht werden we gewekt door het brandalarm en werd het gebouw geëvacueerd. Daar stond iedereen dan, buiten op de parking in zijn/haar pyama te bibberen, niet echt wetend wat er gaande was. Na een kleine tien minuten kwamen ze ons vertellen dat een grappenmaker het brandalarm had doen afgaan en dat het dus om een vals alarm ging. We kropen allemaal terug onder de wol, want 's ochtends moesten mijn ouders vroeg de trein terug naar de luchthaven te nemen. Na ook van hen afscheid genomen te hebben was het 'back to reality'. Ik werkte verder aan mijn bachelorproef en zit nu deze blogs te schrijven. De twee weken gevuld met bezoek zijn voorbij en morgenochtend begin ik met volle moed terug in het labo!

Bezoekers Part 2

De bijhorende selfies vanop de pier

The Picton Reading Room in de bibliotheek van Liverpool

Het ene bezoek was nog niet vertrokken en daar was de volgende lading al, en wat voor één! Mijn mama, stiefpapa en vriendin. Het deed deugd om mijn vriendin nog eens te kunnen knuffelen na twee maanden. Ik was natuurlijk ook blij om mijn ouders terug te zien ;) Na een korte wandeling naar mijn kot lieten we hun valiezen achter en gingen we naar de supermarkt om boodschappen te doen zodat we iets konden koken op mijn kot. In de namiddag leidde ik hen met veel plezier rond in Preston, aangezien Preston erg klein is was dit op een paar uurtjes gebeurd. We gingen vroeg eten in een Italiaans restaurant, hetzelfde restaurant waar ik ook met mijn tante ben gaan eten voor de trouwe lezers van mijn blog :). Zaterdagochtend trokken we naar Blackpool, een wandeling langs de kust in een typische Engelse stad. Echt veel is er niet te zien, maar het is er wel eens leuk om rond te wandelen op de pier. Na een minifotoshoot op de dijk keerden we huiswaarts. Mijn vriendin en ik kookten samen ons favoriete gerecht op mijn kot: scampi diabolique! Eten smaakt nu ook nog net iets beter in aangenaam gezelschap. Zondagmorgen begon echter met een domper. Ik voelde me misselijk en de scampi diabolique eindigde langs de verkeerde kant terug in het toilet (sorry voor de mensen die dit lezen tijdens het eten). Ondanks alles besloten we toch om samen met mijn ouders zoals gepland naar Liverpool te gaan. Eenmaal daar aangekomen voelde ik me wel wat beter. We bezochten de prachtige bibliotheek met een leeszaal in de stijl van Harry Potter. Toen we verder wandelden naar de Albert Docks, begon ik mij wat minder te voelen. Na een koffiepauze en een motilium kon ik er weer tegenaan voor een tijdje. We zetten onze tocht verder langs de docks en door het centrum. Echt 100% oké was ik nog niet, dus besloten we naar huis te gaan. Als je je afvraagt hoe het is om misselijk op een schuddende trein te zitten... Het is geen aanrader. Eenmaal thuis dook ik meteen in bed om wat uit te rusten en een paar uur later voelde ik me al stukken beter. Mijn ouders keerden terug naar hun hotel en mijn vriendin en ik konden samen naar de Mol kijken. Maandagochtend deden we het rustig aan. We kookten nog eens samen met mijn ouders en speelden een kaartspel. Toen was het helaas al weer tijd om afscheid te nemen. Ik moet toegeven dat de tweede keer afscheid nemen toch wel net iets zwaarder viel dan de eerste keer. Het is toch wel wennen hoor, zo lang gescheiden zijn van iedereen met wie je normaal dag in dag uit mee samen bent! Desondanks waren het vier fantastische dagen en was ik erg blij dat ze mij zijn komen bezoeken. Erg lang moest ik ook niet alleen zijn, want binnen drie dagen was het tijd voor bezoek Part 3.

Bezoekers Part 1

Zaterdagochtend kwamen Bo en Valérie aan hier in Preston. Ik wachtte ze op in het station en we gingen samen naar hun hotel. Na ingechekt te zijn was het tijd voor hen om Preston te verkennen. Niet dat Preston erg groot is, maar we konden toch een flinke wandeling maken. Onderweg stopten we om de traditionele fish and chips te proeven. Toen we rond waren in Preston gingen we naar de supermarkt en kochten we wat brood met beleg om 's avonds te eten. Aangezien zij er een lange dag hadden opzitten, gingen ze vroeg terug naar hun hotel om uit te rusten. Zondag bezochten we Manchester, een gezellige stad, maar wel een stuk kleiner dan we dachten. Maandag was het tijd voor de eerste dag van hun werkveldverkenning. We trokken het labo in. Mijn stagementor maakte wat tijd vrij voor hen zodat ze hem alle vragen konden stellen over de kwaliteitszorg in het labo. Na wat labowerk en wat papierwerk zat de eerste dag er vrij snel op. Maandagavond hebben we samen naar De Mol gekeken, want de jacht is weer geopend. Ook dinsdag en woensdag volgden Bo en Valérie mee in het labo. Donderdag moest ik het terug alleen doen, want zij bezochten toen Liverpool. Voor ik het besefte was de week gepasseerd en was het vrijdag, Goede Vrijdag. Een feestdag hier, dus dat betekende geen stage voor mij. Ik kon vrijdagochtend mijn volgende lading bezoek al gaan opwachten in het station, mijn mama, stiefpapa en mijn vriendin. Meer hierover in Part 2!

The project continues

Het is hier een paar weken rustig geweest. Er is niet veel speciaals gebeurd en het begint ook druk te worden in het labo. Tijd voor een kleine update over mijn project dus. Ik kan nu volop beginnen werken aan het sequencen van mijn stalenset. Ik voer eerst een PCR uit op deze stalen om ze dan vervolgens op een gel te laten lopen en de bandjes die ik nodig heb uit te snijden. Het DNA wordt uit deze gelstukjes opgezuiverd en de concentratie wordt bepaald. Als de concentratie gekend is, wordt een sequencingreactie uitgevoerd. Dit is eigenlijk ook een PCR, maar met maar één primer. Doordat er al veel DNA aanwezig was, wordt er enkel 1 streng geamplificeerd. Als deze dan gesequenced wordt op ABI3500, dan is het belangrijk dat ofwel enkel de forward-strand DNA of enkel de reverse strand van het DNA aanwezig is. Als dit niet het geval is zouden de resultaten niet zuiver zijn. Nadat de stalen gesequenced zijn, worden deze geanalyseerd in de Genemapper software. Dit is voor mij wel wat wennen, omdat ik eerst met de software moet leren werken, maar dat maakt het des te interessanter! Nu mijn project volop aan de gang is, kan ik mijn tijd in het labo goed gebruiken. Volgende week krijg ik ook bezoek van twee studenten van Howest die op werkveldverkenning komen en een paar dagen zullen meevolgen met mij op stage.